| دیده از دیدار خوبان برگرفتن مشکلستیار زیبا گر هزارت وحشت از وی در دلستآن که در چاه زنخدانش دل بیچارگانپیش از این من دعوی پرهیزگاری کردمیزهر نزدیک خردمندان اگر چه قاتلستمن قدم بیرون نمییارم نهاد از کوی دوستباش تا دیوانه گویندم همه فرزانگانآن که میگوید نظر در صورت خوبان خطاستساربان آهسته ران کآرام جان در محملستگر به صد منزل فراق افتد میان ما و دوستسعدی آسانست با هر کس گرفتن دوستی |
|
هر که ما را این نصیحت میکند بیحاصلستبامدادان روی او دیدن صباح مقبلستچون ملک محبوس در زندان چاه بابلستباز میگویم که هر دعوی که کردم باطلستچون ز دست دوست میگیری شفای عاجلستدوستان معذور داریدم که پایم در گلستترک جان نتوان گرفتن تا تو گویی عاقلستاو همین صورت همیبیند ز معنی غافلستچارپایان بار بر پشتند و ما را بر دلستهمچنانش در میان جان شیرین منزلستلیک چون پیوند شد خو باز کردن مشکلست |
